Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014
Απίστευτη ατάκα Βενιζέλου στους Κύπριους: «Το ξέρω ότι με θεωρείτε προδότη»!
Απίστευτη ατάκα Βενιζέλου στους Κύπριους: «Το ξέρω ότι με θεωρείτε προδότη»!
Τί «κατάρα» είναι αυτή που κυνηγά τον Βαγγέλη Βενιζέλο! Όπου κι αν πάει ο ελληνισμός τον πληγώνει. Βεβαίως κι εκείνος δεν κάνει και πολλά για να γίνει περισσότερο συμπαθής. Κι αν ο «παρορμητισμός» του δεν ενοχλεί και τόσο στην περίπτωση που βλάπτεται μόνο το προσωπικό του γόητρο, είναι εθνικώς επιζήμιος όταν αφορά και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, πόσω μάλλον τη στενή συνεργασία Αθήνας-Λευκωσίας.
Στις αρχές Νοεμβρίου, για παράδειγμα, είχε μεταβεί στην Κύπρο μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά. Ξέρετε ποιά ήταν η πρώτη ατάκα που εκστόμισε μόλις αντίκρισε την πολιτική ηγεσία τής Μεγαλονήσου, όπως πληροφορείται τοwww.koutipandoras.gr; «Το ξέρω ότι με θεωρείτε προδότη» είπε ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, υπουργός Εξωτερικών και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας με το στόμα ανοιχτό όλους τους παρευρισκόμενους, συμπεριλαμβανομένου του έλληνα πρωθυπουργού, οι οποίοι κοιτούσαν ο ένας τον άλλο για να βεβαιωθούν ότι δεν παράκουσαν…
Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί πως η κυπριακή πολιτική ηγεσία έχει ζητήσει να ακυρωθεί η έλευση του πρωθυπουργού της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου το άλλο Σάββατο στην Αθήνα.
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014
ΙΟΥΝΙΟΣ 2014 ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΥΠΡΙΝΩΝ
ΜΗΝΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2014 !
ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΥΠΡΙΝΩΝ ΠΟΥ ΨΑΡΕΨΑΝ ΝΑΚΟΣ ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΜΠΑΝΟΛΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΣΠΥΡΟΣ 232 ΚΥΠΡΙΝΙΑ
ΘΑΝΑΣΗΣ 102 ΚΥΠΡΙΝΙΑ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΥΠΡΙΝΩΝ ΠΟΥ ΨΑΡΕΨΑΝ ΝΑΚΟΣ ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΜΠΑΝΟΛΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΣΠΥΡΟΣ 232 ΚΥΠΡΙΝΙΑ
ΘΑΝΑΣΗΣ 102 ΚΥΠΡΙΝΙΑ
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014
Σάββατο 14 Ιουνίου 2014
Τρίτη 10 Ιουνίου 2014
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που δε ξέρουν και πολλά συνήθως το
κάνουν πολύ καλύτερα από αυτού οι οποίοι είναι πιο ψαγμένοι. Είναι άπειρες οι
φορές στις οποίες προγραμματιστές ή web-developers προσπαθούνε να βελτιώσουνε
μέρη ενός site τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Επειδή ακριβώς δεν
έχουν καμία σημασία δεν βλέπουν καμία σημαντική βελτίωση και καταλήγουν να
ξοδεύουν άπειρο χρόνο στο να κυνηγάνε ουσιαστικά την ουρά τους. Ευτυχώς ο
Amdhal’s law τον οποίο θα παρουσιάσουμε λίγο παρακάτω μας δίνει την απάντηση σε
αυτό το πρόβλημα. Πριν να περάσουμε όμως σ΄αυτό θα δούμε το ταξίδι μίας
σελίδας, θα δούμε τι είναι τα bottlenecks και στο τέλος θα παρουσιάσουμε ένα
εργαλείο το KCacheGrind. Πάμε λοιπόν να δούμε το ταξίδι μίας σελίδας στο
internet.
Το πρώτο βήμα μίας σελίδας είναι όταν ένας χρήστης συμπληρώνει ένα URL μέσα στον browser και πατάει Enter. Το ενδιαφέρον με αυτή τη πράξη είναι ότι παρόλο που μας φαίνεται ότι φορτώνει μία σελίδα, όπως βλέπουμε εδώ πέρα πολύ περισσότερες αιτήσεις γίνονται στον server. Μία σελίδα λοιπόν αποτελείται από πολλά κομμάτια όπως η κάθε εικόνα - το κάθε css ή javascript αρχείο και για όλα αυτά πρέπει να γίνει μία ξεχωριστή αίτηση.
Για παράδειγμα αν έρθω στο Chrome και ανοίξω εδώ δεξί κλικ inspect element κι αμέσως μετά πάω εδώ που λέει network, τώρα βάζοντας για παράδειγμα saites.gr βλέπουμε πόσα πολλά στοιχεία χρειάζεται να φορτώσουνε μέχρι να φορτώσει η κεντρική σελίδα. Παρατηρούμε εδώ δεκάδες φωτογραφίες, javascript, css και ούτω καθ’εξής. Αν πάω κάτω κάτω θα δω ότι συνολικά γίνανε 164 requests και κατέβηκαν 1.78 Mb. Προφανώς αυτό το νούμερο δεν πρέπει να το πάρουμε τόσο κυριολεκτικά αλλά είναι ενδεικτικό του πόσες αιτήσεις χρειάζεται να γίνουνε για να εμφανιστεί μία τελικά σελίδα μέσα στον browser μας.
Κάθε μία απ’αυτές τις αιτήσεις χρειάζεται να περάσει μέσα από το δίκτυο. Αυτό εμπεριέχει κάποια πράγματα τα οποία λέγονται DNS servers και διάφορα άλλα πράγματα στα οποία συνήθως δεν έχουμε κανέναν απολύτως έλεγχο. Αμέσως μετά μια αίτηση έρχεται στον "καταχρηστικά λεγόμενο" application server. Σ’αυτήν την περίπτωση είναι ο Apache. Αυτός αναλαμβάνει τι τύπου είναι η αίτηση και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να την εξυπηρετήσει. Αν είναι κάποιο αρχείο μπορεί να προσπαθήσει να το εξυπηρετήσει μόνος του. Παρόλα αυτά αν είναι μία σελίδα του site μας θα προσπαθήσει πιθανότατα να την εξυπηρετήσει στέλνοντάς την στην εφαρμογή. Αυτή για παράδειγμα μπορεί να είναι το Wordpress ή μία οποιαδήποτε σελίδα php ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα την έχουμε γράψει.
Τώρα, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, η εφαρμογή κάνει δεκάδες αιτήσεις στη βάση δεδομένων - η οποία συνήθως είναι μία MySQL. Η βάση δεδομένων είναι ας το πούμε έτσι, η "μνήμη" του προγράμματος. Κάθε φορά που χρειάζεται λοιπόν η εφαρμογή να θυμηθεί για παράδειγμα πόσα posts υπάρχουν στο blog ή ποιο είναι το κείμενο ή ποια είναι τα στοιχεία του τρέχοντος χρήστη, θα κάνει μία ερώτηση στην βάση δεδομένων και θα πάρει την απάντηση.
Σ’αυτή τη διαδικασία εμφανίζονται τα λεγόμενα bottlenecks. Αν φανταστούμε ότι για παράδειγμα ο πάτος σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι κενός, τότε το νερό το οποίο μπορεί να περάσει από ένα μπουκάλι αν το ρίχνουμε νερό από πάνω και το βγάζουμε από κάτω πάντα περιορίζεται από το bottleneck. Δεν έχει σημασία αν το bottleneck είναι στην αρχή, στην μέση ή στο τέλος. Επίσης δεν έχει σημασία αν διευρύνουμε πάρα πολύ κάποιο σημείο του μπουκαλιού αν αφήσουμε το bottleneck το ίδιο. Το bottleneck είναι αυτό το οποίο μας καθορίζει τη μέγιστη ροή που μπορούμε να έχουμε μέσα από ένα μπουκάλι.
Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι το bottleneck είναι για παράδειγμα στο δίκτυο. Αυτό όμως πρακτικά δε φαίνεται να συμβαίνει πλέον. Τον παλιό καλό καιρό με τις συνδέσεις PSTN πράγματι θα μπορούσε να πει κανείς ότι το bottleneck ήταν στο δίκτυο. Παρόλα αυτά οι συνδέσεις σήμερα είναι αρκετά καλύτερες και στις περισσότερες εφαρμογές το bottleneck δεν είναι εδώ. Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα μπορούσε να είναι το bottleneck είναι στον application server για παράδειγμα. Παρόλα αυτά οι application servers είναι συνήθως αρκετά καλογραμμένοι από εκατοντάδες πάρα πολύ καλούς developers. Επίσης testάρονται από εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες. Αυτό σημαίνει ότι το bottleneck για τις περισσότερες εφαρμογές δεν είναι εδώ.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι για τις περισσότερες εφαρμογές το bottleneck είναι εδώ αλλά ακόμη περισσότερο εδώ πέρα στην περιοχή της βάσης δεδομένων. Φυσικά αυτό αφορά τον μέσο όρο - για παράδειγμα αν είναι μία εφαρμογή η οποία είναι 99% JavaScript μπορεί να καταλήγει το bottleneck να είναι μέσα στον browser. Παρόλα αυτά οι περισσότερες εφαρμογές ακριβώς εδώ είναι που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Και κάπως έτσι περνάμε στον Amdhal’s law. Οι περισσότεροί μας έχουμε κάποια αλλεργία στα μαθηματικά αλλά παρόλα αυτά, αυτό το οποίο λέει αυτός ο νόμος είναι κάτι το πολύ απλό. Έστω ότι καθόμαστε μία ώρα και βελτιώνουμε - κάνουμε δηλαδή πάρα πολύ πιο γρήγορο ένα κομμάτι τις παραπάνω διαδικασίας. Έστω για παράδειγμα ότι καταφέρνουμε να το κάνουμε τρείς φορές πιο γρήγορο. Ποια θα είναι η βελτίωση στο σύστημά μας;
Η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από το πόσο σημαντικό είναι αυτό το σύστημα το οποίο βελτιώνουμε. Αν για παράδειγμα καταφέρουμε να κάνουμε μία 3x επιτάχυνση σε ολόκληρη τη διαδικασία αυτό σημαίνει 300% επιτάχυνση, 3x δηλαδή σε όλο το σύστημα. Αν παρόλα αυτά καταφέρουμε να βελτιώσουμε 3x ένα πράγμα το οποίο παίρνει μόλις το 60% του χρόνου ολόκληρου του συστήματος, τότε η συνολική επιτάχυνση όπου έχουμε επιτύχει είναι μόλις 82%. Καμία σχέση δηλαδή με το 3x το οποίο βλέπαμε προηγουμένως. Αν καταλήξουμε να βελτιώνουμε 3x ένα κομμάτι το οποίο είναι μόλις 2% του συστήματός μας, όπως βλέπουμε ου ουσιαστικά οι απολαβές μας σε επίπεδο συστήματος είναι μηδαμινές. Πρακτικά όμως τι σημαίνει αυτό για ένα site όπως για παράδειγμα το δικό μας;
Το πρώτο βήμα μίας σελίδας είναι όταν ένας χρήστης συμπληρώνει ένα URL μέσα στον browser και πατάει Enter. Το ενδιαφέρον με αυτή τη πράξη είναι ότι παρόλο που μας φαίνεται ότι φορτώνει μία σελίδα, όπως βλέπουμε εδώ πέρα πολύ περισσότερες αιτήσεις γίνονται στον server. Μία σελίδα λοιπόν αποτελείται από πολλά κομμάτια όπως η κάθε εικόνα - το κάθε css ή javascript αρχείο και για όλα αυτά πρέπει να γίνει μία ξεχωριστή αίτηση.
Για παράδειγμα αν έρθω στο Chrome και ανοίξω εδώ δεξί κλικ inspect element κι αμέσως μετά πάω εδώ που λέει network, τώρα βάζοντας για παράδειγμα saites.gr βλέπουμε πόσα πολλά στοιχεία χρειάζεται να φορτώσουνε μέχρι να φορτώσει η κεντρική σελίδα. Παρατηρούμε εδώ δεκάδες φωτογραφίες, javascript, css και ούτω καθ’εξής. Αν πάω κάτω κάτω θα δω ότι συνολικά γίνανε 164 requests και κατέβηκαν 1.78 Mb. Προφανώς αυτό το νούμερο δεν πρέπει να το πάρουμε τόσο κυριολεκτικά αλλά είναι ενδεικτικό του πόσες αιτήσεις χρειάζεται να γίνουνε για να εμφανιστεί μία τελικά σελίδα μέσα στον browser μας.
Κάθε μία απ’αυτές τις αιτήσεις χρειάζεται να περάσει μέσα από το δίκτυο. Αυτό εμπεριέχει κάποια πράγματα τα οποία λέγονται DNS servers και διάφορα άλλα πράγματα στα οποία συνήθως δεν έχουμε κανέναν απολύτως έλεγχο. Αμέσως μετά μια αίτηση έρχεται στον "καταχρηστικά λεγόμενο" application server. Σ’αυτήν την περίπτωση είναι ο Apache. Αυτός αναλαμβάνει τι τύπου είναι η αίτηση και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να την εξυπηρετήσει. Αν είναι κάποιο αρχείο μπορεί να προσπαθήσει να το εξυπηρετήσει μόνος του. Παρόλα αυτά αν είναι μία σελίδα του site μας θα προσπαθήσει πιθανότατα να την εξυπηρετήσει στέλνοντάς την στην εφαρμογή. Αυτή για παράδειγμα μπορεί να είναι το Wordpress ή μία οποιαδήποτε σελίδα php ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα την έχουμε γράψει.
Τώρα, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, η εφαρμογή κάνει δεκάδες αιτήσεις στη βάση δεδομένων - η οποία συνήθως είναι μία MySQL. Η βάση δεδομένων είναι ας το πούμε έτσι, η "μνήμη" του προγράμματος. Κάθε φορά που χρειάζεται λοιπόν η εφαρμογή να θυμηθεί για παράδειγμα πόσα posts υπάρχουν στο blog ή ποιο είναι το κείμενο ή ποια είναι τα στοιχεία του τρέχοντος χρήστη, θα κάνει μία ερώτηση στην βάση δεδομένων και θα πάρει την απάντηση.
Σ’αυτή τη διαδικασία εμφανίζονται τα λεγόμενα bottlenecks. Αν φανταστούμε ότι για παράδειγμα ο πάτος σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι κενός, τότε το νερό το οποίο μπορεί να περάσει από ένα μπουκάλι αν το ρίχνουμε νερό από πάνω και το βγάζουμε από κάτω πάντα περιορίζεται από το bottleneck. Δεν έχει σημασία αν το bottleneck είναι στην αρχή, στην μέση ή στο τέλος. Επίσης δεν έχει σημασία αν διευρύνουμε πάρα πολύ κάποιο σημείο του μπουκαλιού αν αφήσουμε το bottleneck το ίδιο. Το bottleneck είναι αυτό το οποίο μας καθορίζει τη μέγιστη ροή που μπορούμε να έχουμε μέσα από ένα μπουκάλι.
Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι το bottleneck είναι για παράδειγμα στο δίκτυο. Αυτό όμως πρακτικά δε φαίνεται να συμβαίνει πλέον. Τον παλιό καλό καιρό με τις συνδέσεις PSTN πράγματι θα μπορούσε να πει κανείς ότι το bottleneck ήταν στο δίκτυο. Παρόλα αυτά οι συνδέσεις σήμερα είναι αρκετά καλύτερες και στις περισσότερες εφαρμογές το bottleneck δεν είναι εδώ. Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα μπορούσε να είναι το bottleneck είναι στον application server για παράδειγμα. Παρόλα αυτά οι application servers είναι συνήθως αρκετά καλογραμμένοι από εκατοντάδες πάρα πολύ καλούς developers. Επίσης testάρονται από εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες. Αυτό σημαίνει ότι το bottleneck για τις περισσότερες εφαρμογές δεν είναι εδώ.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι για τις περισσότερες εφαρμογές το bottleneck είναι εδώ αλλά ακόμη περισσότερο εδώ πέρα στην περιοχή της βάσης δεδομένων. Φυσικά αυτό αφορά τον μέσο όρο - για παράδειγμα αν είναι μία εφαρμογή η οποία είναι 99% JavaScript μπορεί να καταλήγει το bottleneck να είναι μέσα στον browser. Παρόλα αυτά οι περισσότερες εφαρμογές ακριβώς εδώ είναι που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Και κάπως έτσι περνάμε στον Amdhal’s law. Οι περισσότεροί μας έχουμε κάποια αλλεργία στα μαθηματικά αλλά παρόλα αυτά, αυτό το οποίο λέει αυτός ο νόμος είναι κάτι το πολύ απλό. Έστω ότι καθόμαστε μία ώρα και βελτιώνουμε - κάνουμε δηλαδή πάρα πολύ πιο γρήγορο ένα κομμάτι τις παραπάνω διαδικασίας. Έστω για παράδειγμα ότι καταφέρνουμε να το κάνουμε τρείς φορές πιο γρήγορο. Ποια θα είναι η βελτίωση στο σύστημά μας;
Η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από το πόσο σημαντικό είναι αυτό το σύστημα το οποίο βελτιώνουμε. Αν για παράδειγμα καταφέρουμε να κάνουμε μία 3x επιτάχυνση σε ολόκληρη τη διαδικασία αυτό σημαίνει 300% επιτάχυνση, 3x δηλαδή σε όλο το σύστημα. Αν παρόλα αυτά καταφέρουμε να βελτιώσουμε 3x ένα πράγμα το οποίο παίρνει μόλις το 60% του χρόνου ολόκληρου του συστήματος, τότε η συνολική επιτάχυνση όπου έχουμε επιτύχει είναι μόλις 82%. Καμία σχέση δηλαδή με το 3x το οποίο βλέπαμε προηγουμένως. Αν καταλήξουμε να βελτιώνουμε 3x ένα κομμάτι το οποίο είναι μόλις 2% του συστήματός μας, όπως βλέπουμε ου ουσιαστικά οι απολαβές μας σε επίπεδο συστήματος είναι μηδαμινές. Πρακτικά όμως τι σημαίνει αυτό για ένα site όπως για παράδειγμα το δικό μας;
Παρασκευή 23 Μαΐου 2014
ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΟ ΜΠΕΛΕΒΕΤΗΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΣΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΑΚΙΚΟ ΜΠΕΛΕΒΕΤΗ ΣΤΟΝ
ΚΑΤΣΙΚΑ ΜΕ ΚΑΛΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΥΣ ΜΕΖΕΔΕΣ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ
ΒΙΝΤΕΟΠΡΟΒΟΛΕΑ. !!!
Πέμπτη 22 Μαΐου 2014
ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΟ ΜΠΕΛΕΒΕΤΗΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
ΣΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΟ ΜΠΕΛΕΒΕΤΗΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΚΑΙ ΜΕΖΕΔΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΟΥΝΤΙΑΛ 2014 ΣΤΗΝ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ ΒΙΝΤΕΟΠΡΟΒΟΛΕΑ!
Τρίτη 20 Μαΐου 2014
Δευτέρα 19 Μαΐου 2014
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Σάββατο 26 Απριλίου 2014
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ !
Η απουσία μέτρου, υπευθυνότητας και ψυχραιμίας αποτελεί μόνιμο και σταθερό χαρακτηριστικό της ελληνικής πολιτικής ζωής εδώ και δεκαετίες. Δεν πρόκειται για νέο φαινόμενο. Και ενώ θα ανέμενε κανείς η βαθειά κρίση που μαστίζει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια να λειτουργήσει «παιδαγωγικά» και να συμβάλει θετικά στην αντιμετώπιση αυτής της παθογένειας, δυστυχώς η κατάσταση, αντί να βελτιώνεται, ολοένα και χειροτερεύει. Οι ακραίες αντιδράσεις που συνόδευσαν την «έξοδό» μας στις αγορές, πριν από λίγες μέρες, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Από τη μια πλευρά, κυβερνητικά στελέχη να πανηγυρίζουν διότι «επιστρέψαμε στην... κανονικότητα», «σκίσαμε τα μνημόνια» και «βγαίνουμε από την κρίση». Και, από την άλλη, εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης να κραυγάζουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα... «πολιτικό έγκλημα» και ότι «Σαμαράς και Βενιζέλος χορεύουν επί των ερειπίων της κοινωνίας αγκαλιά με τη Μέρκελ».
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, όπως είναι φυσικό, αναρωτιούνται για άλλη μια φορά πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα. Ποιον να πιστέψουν και ποιον όχι; Την κυβερνητική έκρηξη χαράς και αισιοδοξίας ή την... τραγική διαπίστωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η χώρα πυροβόλησε τα πόδια της»; Το «άσπρο» ή το «μαύρο»; Γιατί βέβαια οι κορυφαίοι της πολιτικής μας σκηνής, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μόνον αυτά τα δυο χρώματα χρησιμοποιούν... Αλλες αποχρώσεις δεν υπάρχουν στον λόγο τους. Και στην περίπτωση της πρόσφατης εξόδου της χώρας στις αγορές, απόλυτες και δογματικές προσεγγίσεις δεν χωρούν. Υπάρχουν θετικές και αρνητικές πλευρές.
ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ της κίνησης που έγινε από την ελληνική κυβέρνηση σημειώστε:
• Δανειστήκαμε με υψηλό κόστος. Το επιτόκιο ήταν σχεδόν τριπλάσιο από το αντίστοιχο του μηχανισμού στήριξης και δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τον ρυθμό ανάπτυξης της χώρας μας.
• Τα κεφάλαια που αντλήθηκαν θα χρησιμοποιηθούν για να πληρωθούν τοκοχρεωλύσια. Δεν κατευθύνονται σε επενδύσεις που θα μπορούσαν να έχουν αναπτυξιακό όφελος. Η πραγματική οικονομία και η κοινωνία θα αργήσουν πολύ να «αισθανθούν» τη σημασία της επιστροφής στις αγορές.
• Ενισχύθηκε η πεποίθηση των δανειστών ότι το μνημόνιο, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες για τους πολίτες και τα νοικοκυριά, είναι η σωστή συνταγή για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.
• Το πενταετές ομόλογο και, όπως όλα δείχνουν, οι νέες εκδόσεις που θα ακολουθήσουν υπάγονται στο βρετανικό δίκαιο. Συνεπώς, οι όροι είναι πιο ευνοϊκοί για τους επενδυτές και τα ελληνικά δικαστήρια δεν θα έχουν τη δικαιοδοσία να χειριστούν υποθέσεις αντιδικίας του Δημοσίου με τους κατόχους των τίτλων.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, όπως είναι φυσικό, αναρωτιούνται για άλλη μια φορά πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα. Ποιον να πιστέψουν και ποιον όχι; Την κυβερνητική έκρηξη χαράς και αισιοδοξίας ή την... τραγική διαπίστωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η χώρα πυροβόλησε τα πόδια της»; Το «άσπρο» ή το «μαύρο»; Γιατί βέβαια οι κορυφαίοι της πολιτικής μας σκηνής, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μόνον αυτά τα δυο χρώματα χρησιμοποιούν... Αλλες αποχρώσεις δεν υπάρχουν στον λόγο τους. Και στην περίπτωση της πρόσφατης εξόδου της χώρας στις αγορές, απόλυτες και δογματικές προσεγγίσεις δεν χωρούν. Υπάρχουν θετικές και αρνητικές πλευρές.
ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ της κίνησης που έγινε από την ελληνική κυβέρνηση σημειώστε:
• Δανειστήκαμε με υψηλό κόστος. Το επιτόκιο ήταν σχεδόν τριπλάσιο από το αντίστοιχο του μηχανισμού στήριξης και δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τον ρυθμό ανάπτυξης της χώρας μας.
• Τα κεφάλαια που αντλήθηκαν θα χρησιμοποιηθούν για να πληρωθούν τοκοχρεωλύσια. Δεν κατευθύνονται σε επενδύσεις που θα μπορούσαν να έχουν αναπτυξιακό όφελος. Η πραγματική οικονομία και η κοινωνία θα αργήσουν πολύ να «αισθανθούν» τη σημασία της επιστροφής στις αγορές.
• Ενισχύθηκε η πεποίθηση των δανειστών ότι το μνημόνιο, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες για τους πολίτες και τα νοικοκυριά, είναι η σωστή συνταγή για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.
• Το πενταετές ομόλογο και, όπως όλα δείχνουν, οι νέες εκδόσεις που θα ακολουθήσουν υπάγονται στο βρετανικό δίκαιο. Συνεπώς, οι όροι είναι πιο ευνοϊκοί για τους επενδυτές και τα ελληνικά δικαστήρια δεν θα έχουν τη δικαιοδοσία να χειριστούν υποθέσεις αντιδικίας του Δημοσίου με τους κατόχους των τίτλων.
Σάββατο 19 Απριλίου 2014
Παρασκευή 18 Απριλίου 2014
Πέμπτη 17 Απριλίου 2014
Τετάρτη 16 Απριλίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ